Ο χρόνος της παραμονής σε νοσοκομείο


Ο χρόνος σ' ένα σπίτι με βρέφος


Ο χρόνος του σχολείου για το μαθητή


Ο χρόνος σε μια αίθουσα εξετάσεων


Ο χρόνος της φυλακής


Ο χρόνος στην καρέκλα του οδοντογιατρού


Ο χρόνος του ασκητή


Ο χρόνος στην ανάνειψη μετά το χειρουργείο


Ο χρόνος του ονείρου
Ας πει κάποιος πόσο κράτησε ένας εφιάλτης.
Πόσο διάστημα μεσολάβησε από τη μια σκηνή ενός ονείρου στην άλλη, πόσο γρήγορα το παιδί μεγάλωσε, ο ήρωας βρέθηκε από το σπίτι του σε μια πόλη πιθανή αλλά άγνωστη ή
σε μια άχρονη λίμνη, παρέα με έναν ροζ ελέφαντα


ο χρόνος του ερωτευμένου
Περπατάς στην πόλη σου, αυτήν με τους οικείους δρόμους, όπου κάθε γωνιά είναι ονοματισμένη από θραύσματα μνήμης. Γνωρίζεις με ακρίβεια πόσα οικοδομικά τετράγωνα μεσολαβούν μεταξύ των σημείων α και β όπως και το χρόνο μετάβασης από το ένα στο άλλο.
Κι όμως, όταν πας να βρεις το αγαπημένο πρόσωπο, άλλοτε ο δρόμος είναι βασανιστικά μακρύς και ό,τι στέκεται μπροστά μοιάζει με εμπόδιο και άλλοτε ροβολάς εκμηδενίζοντας χρόνους και αποστάσεις, γιατί τίποτα από αυτά που μεσολαβούν δεν υπάρχει για σένα, παρά μόνο το αντικείμενο του πόθου στο τέρμα της διαδρομής .


ο χρόνος του ταξιδιώτη
Μετά από τις πρώτες δώδεκα ώρες στο Νέο Δελχί, το βιωματικό ρολόι έγραφε παραμονή δύο εικοσιτετραώρων. Η διαστολή του χρόνου είναι ευθέως ανάλογη της ανοικειότητας προς το περιβάλλον περιπλάνησης.


ο χρόνος του παιδιού
Όσο οι μεγάλοι κοιμούνται και μόνο τα τζιτζίκια διαλύουν την ησυχία ενός καλοκαιρινού μεσημεριού, ένας εξάχρονος δραπέτης του μεσημεριανού ύπνου μετράει τα μεγάλα μαύρα μυρμήγκια που πηγαινοέρχονται πάνω στο αφράτο κοκκινόχωμα. Τα παρατηρεί και στοιχηματίζει διαρκώς για τον αριθμό τους βάζοντας από μέσα του ευχές προς εκπλήρωση.


ο χρόνος του ερευνητή
Ο καφές πλάι στο μικροσκόπιο κρύωσε κι ύστερα από μερικές μέρες, πράσινες επιπλέουσες κηλίδες μούχλας εμφανίστηκαν στην επιφάνειά του.


ο χρόνος του γέρου
Κοιτώντας είτε τη φωτιά μπροστά στο τζάκι είτε βραζιλιάνικα σίριαλ στην τηλεόραση, το παρόν είναι μαρτυρικά μακρύ και ο θάνατος δίπλα.


ή πάλι
ο χρόνος του αργόσχολου δημόσιου υπάλληλου,
που μετακινεί ακατάπαυστα πότε το ημερολόγιο, πότε την τηλεφωνική συσκευή, πότε τα μολύβια του πάνω στην άδεια επιφάνεια του γραφείου του, η οποία μαζί με τις αμήχανες επαναλαμβανόμενες κινήσεις του βοά την ανία του ανθρώπου που ξεπούλησε οκτώ χιλιάδες διακόσια είκοσι πέντε οκτάωρα της μίας και μοναδικής ζωής του αντί πινακίου μονιμότητος.


Κι όμως
όλοι μετρήσανε κάποτε τη ζωή τους με τα καλοκαίρια




Βαρβάρα Παπαδοπούλου